Hoe jouw leven, het leven van velen kon bewegen.
Hoe ditzelfde leven het gelaten leven van overleden niet omtreden liet, maar zeker weten maakte zodat nabestaanden konden afsluiten.
Hoe twee in mijn ogen verloochend en door God verlaten, haat dragend tot de daad kwamen om niets zeggend gewoon even na zeven te nemen waar geen enkel mens recht op heeft.
In de dagen die kwamen streed je voor je leven.
Het was ook het leven van een ander waar jij voor streed,
je beet je vast
en met een lach kon je relativeren dat je liever staande stierf dan op je knieën te moeten leven: dan moet je maar bij de Libelle gaan werken.
Het was de manier waarop je onbevreesd gewoon ongewoon werk deed.
Hoe je monotone stem schrik aanjoeg, menig man en genoeg boeven en criminelen liet smeken om de gevangenis.
Je was Nederlands meest gevreesde en geliefde ieders vriend, alleen als je geen strafblad had.
Je was onze Peter maar nooit alleen Peter.
R de Vries blies leven in jou legende, want dat is, wat je bent geworden.
Dit land is je, was je en zal je altijd dankbaar zijn voor de onbewogen berg die je was, wat je deed en uit je levensfilosofie “that on bended knee is no way to be free”, zullen we altijd jouw kracht blijven halen.
Reactie plaatsen
Reacties