Poef

Gepubliceerd op 11 februari 2018 om 19:14

Op de poef plof je, zit je neer

Wiebel je zenuwachtig heen en weer

Je brandt je mond met woorden onbesproken

Vertel eens, wat er op hoog vuur staat te koken

 

Op de poef zat je, want je staat op

Abrupt en boos want er is iets loos

Je bek met zuur en schuim op je mond

Praat eens want dit is ongezond

 

De poef krijgt een trap, nog altijd niks gezegd

Zie ik dat je woedend bent, maar nog niks is uitgelegd

Sorry, Ik houd mij mond, misschien heb je dat wel nodig

Is spreken wellicht nu juist zo overbodig

 

De poef past de vorm van je gezicht

als het geschreeuw erin verstomt, dat het verlicht

Maar dan, als het vuur is uitgeraasd

Komen er tranen wat mij niet verbaast

 

De poef ow arme poef was hier de pineut

Bedank ik hem, want nu is het eruit

Zo blijkt maar weer, dat woorden niet immer spreken

Dat ‘vertel eens…’, niet altijd helpt, dat is gebleken

©

 

Voorgedragen tijdens de 4e editie van het Gedichtenlaantje Schrijfproject